Zgodnie z treścią porozumienia, od 1 kwietnia bieżącego roku pracownicy PGG uprawnieni są do otrzymywania dodatku wynoszącego:
- 32 złote za przepracowaną dniówkę dla pracowników zatrudnionych pod ziemią w wyrobiskach,
- 30 zł dla pozostałych pracowników zatrudnionych pod ziemią,
- 28 zł dla pracowników zakładów przeróbki mechanicznej węgla,
- 18 zł dla pozostałych pracowników powierzchni.
To oznacza, że w praktyce górnik w wyrobisku zarobi miesięcznie o około 470 zł netto więcej, pozostali pracownicy zatrudnieni pod ziemią - o ok. 440-450 zł więcej, pracownicy przeróbki - o ok. 400 zł więcej, zaś inni pracownicy powierzchni - o ok. 280 zł więcej.
Świadczenie nie będzie wliczane do podstawy wymiaru, od której wyliczana jest wysokość nagród: "barbórkowej", rocznej ("czternastki") i jubileuszowej.
Dla porównania, pierwsza propozycja, z którą Zarząd PGG wystąpił do pracowników, przedstawiała się następująco:
- 20 zł za przepracowaną dniówkę dla pracowników zatrudnionych pod ziemią w wyrobiskach,
- 15 zł dla pozostałych pracowników zatrudnionych pod ziemią,
- 15 zł dla pracowników zakładów przeróbki mechanicznej węgla,
- 10 zł dla pozostałych pracowników powierzchni.
Porozumienie ma obowiązywać do końca 2018 r. i w roku przyszłym. Przez ten czas strony będą prowadzić rozmowy na temat treści zakładowego układu zbiorowego pracy. Dokument ten ostatecznie ujednolici system wynagrodzeń w PGG (dotychczasowe porozumienia płacowe przestaną obowiązywać).
- To, co dzisiaj podpisaliśmy, zabezpiecza nam zarówno rok 2018, jak i 2019. Pracownicy otrzymają "do ręki" konkretne pieniądze, co powinno cieszyć, zwłaszcza jeśli porównamy kwoty wynegocjowane do kwot oferowanych przez Zarząd. Negocjacje nie były łatwe, nerwowa atmosfera panowała do samego końca, liczy się jednak efekt, a ten jest - w mojej opinii - bardzo zadowalający - skomentował przewodniczący Zakładowej Organizacji Koordynacyjnej NSZZ "Solidarność" PGG SA Bogusław Hutek.
Przypomnijmy: na początku marca trzynaście central związkowych z PGG poinformowało o wejściu w spór zbiorowy z Zarządem Spółki. Przyczyną uruchomienia procedury sporu były kwestie płacowe.
Bogusław Hutek przekonywał, że Polska Grupa Górnicza - ze względu na niskie zarobki - przestała być atrakcyjnym miejscem pracy dla młodych ludzi, co w połączeniu z niską stopą bezrobocia staje się dla PGG coraz większym problemem.
- Zarobki w kopalniach i zakładach Grupy odbiegają od płac w innych spółkach węglowych. (...) W tej chwili nie mamy żadnych argumentów, by przekonać do siebie młodych, a jest niemal pewne, że jeśli Spółka nie zareaguje natychmiast, wkrótce stracimy wielu fachowców, których PGG zatrudnia obecnie, a którzy bez problemu znajdą sobie pracę w innych firmach, niekoniecznie nawet górniczych - przestrzegał.
Pierwsze rundy rokowań w trybie przewidzianym ustawą o rozwiązywaniu sporów zbiorowych nie przyniosły rozstrzygnięć. Pracodawca odrzucił propozycje podwyżek przedstawione przez związkowców. Strony podpisały protokół rozbieżności, a sytuacja stała się napięta. 28 marca w jednostkach organizacyjnych (kopalniach i zakładach) PGG przeprowadzone zostały masówki informacyjne dla załóg.
Kolejnym etapem sporu były mediacje z udziałem mediatora Krzysztofa Husa.
Spotkania z 9 i 13 kwietnia również nie pozwoliły wypracować konsensusu. Zarząd nie chciał dyskutować o propozycjach strony społecznej.
- Mimo składanych przez Stronę Związkową kilku propozycji rozwiązania sporu zbiorowego (...), Zarząd nie podjął rokowań nad propozycjami Strony Związkowej. W związku z powyższym zgodnie z procedurą sporu zbiorowego, organizację związkowe, które wszczęły spór zbiorowy przeprowadzą 2-godzinny strajk ostrzegawczy - zapisano w protokole podsumowującym przebieg mediacji.
16 kwietnia związki zawodowe powołały sztab protestacyjno-strajkowy. Zapowiedziały też, że zaplanowane na 23 kwietnia negocjacje będą rozmowami "ostatniej szansy". W przypadku fiaska dwa dni później miało dojść do dwugodzinnego strajku ostrzegawczego pracowników PGG.